StoryDragon replied to StoryDragon's status
Op dezelfde pagina zie ik ook een andere taalfout...
Hi, It's me, StoryDragon! I'm here to read and talk about awesome books. You might see me on the Fediverse on my Mastodon account too: @storydragon@dragonscave.space.
My previous Bookwyrm account was on wyrms.de.
This link opens in a pop-up window
Op dezelfde pagina zie ik ook een andere taalfout...
Er zijn kosten nog moeite bespaard.
— Asgrijs by Patty van Delft (Page 166)
(Sic)... 😵
Geconfronteerd met een hernieuwde draken- invasie ziet de jonge keizerin Yir zich genoodzaakt in de voet- sporen te treden van …
Veria keek haar schuldig aan. 'Jouw vader kent geen remming. Wanneer oom Elysan zich ergens op stort, dan gaat hij er helemaal voor. Wanneer je hem stuurt om engelen te trainen tegen een draak, dan zweert hij een eed. En wanneer je hem stuurt om een domein te maken? Dan maakt hij het grootste domein dat ooit heeft bestaan. Zo groot dat het zijn doel voorbijschiet...'
— Elysan by Garvin Pouw (Page 21)
ADHD?
Geconfronteerd met een hernieuwde draken- invasie ziet de jonge keizerin Yir zich genoodzaakt in de voet- sporen te treden van …
Decennia van strijd tussen de draken en de Varda eisen hun tol. Het is de beurt aan de duiker Darvan …
Decennia van strijd tussen de draken en de Varda eisen hun tol. Het is de beurt aan de duiker Darvan …
Chèstrin is een heel klein boekje, volgepropt met grote thema's. Je zou kunnen zeggen dat het een bundel samengeperste inhoud is.
Het is een novelle over liefde, opoffering, goed en kwaad, familieruzies, ethiek en dergelijke. Allemaal geconcentreerd in zo'n honderd pagina's...
Ik heb weer erg genoten van Valtada 5. Er zit, zoals volgens mij altijd wel, een zekere vorm van humor in het boek. En er zijn mooie stukken met veel beschrijvend taalgebruik. Het blijft alleen wel een boek waarbij, door de aard van het verhaal, niet alle personages evenveel aan bod komen en vaak genoeg moet je best wel even wachten tot een bepaald personage weer aan de beurt is. Overgangen van de een naar de ander zijn op sommige plekken erg goed. Een aarbeving vond plaats bij persoon A, en als dat stuk 'af' is, gaat het verhaal naar persoon B, waar de grond ook aan het beven is.
Draken zijn de ultieme formule voor chaos en vernietiging. Weinig is woester of laat wredere sporen na. Draken zijn grillig, …
Isflaghzar was ontwaakt. Het monster keek niet eerst om zich heen of krabde zich even achter de oren. Nee, hij ontwaakte direct met een vuurzee.
— Drakendoders by Garvin Pouw (Page 432)
Een explosief ontwaken zeg...
Content warning Valtada 5, Drakendoders. Citaat, p. 415; spoilers
Bang keek ze naar die donkere torens, maar hoe langer ze keek, hoe kalmer ze werd. Waarom maakte iedereen zich eigenlijk zo druk om draken? De draak die zij had gezien was helemaal niet zo bijzonder. In Skehelendria had ze er gewoon bovenop gezeten. Hij was hard geweest als steen en stil als een rustende berg. Eigenlijk was een draak een soort standbeeld van wit gebeente, maar men praatte erover alsof het het ergste van het ergste was. Nikara schudde haar hoofd. Dat was wat ze deed, ja. Ze maakte voortdurend de angst van anderen tot haar eigen angstbeeld. Aresta was schijtbang voor draken en daarom zat Nikara hier te trillen, Omdat de paarden nu zo zenuwachtig briesten en snoven, zocht zij naar spoken en monsters tussen de bomen. Nikara was van zichzelf niet half zo bang als van alles wat ze zich aan liet praten. Ze plaatste haar knuistjes in haar zijden. Als die Navarische elfjes niet zo zenuwachtig deden over dit bos dan zou zij zelf ook nergens last van hebben. Angst was een reflectie. Terwijl ze zich dat zo bedacht, draaide Nikara's blik richting de bodem. Er ritselde iets in het gras. Iets zwarts dat niet veel groter dan een kat leek. Nikara's eerste impuls was het om te gillen, maar ze was net bezig om zichzelf wat moed aan te praten. Dit kon toch gewoon een vos zijn? Ze trok haar oogjes nauw en ze bemerkte dat wat het ook was, het nu voortging op de achterpoten. Een dwerg hier? Die dwergen gingen toch niet opnieuw de paarden stelen? Het was pas toen Nikara de vleermuisvleugels zag dat ze begreep dat hier iets wezenlijk anders tussen de halmen trippelde. Ze zag nageltjes blinken, een zwarte staart met een hoorn aan het uiteinde en slagtandjes die blonken in het nachtlicht. Vrij plotseling tilde het wezentje zijn hoofd naar haar op. het keek haar met roodoranje oogjes aan. Nikara's hart sloeg over. Ze had zulk soort oogjes toch eens eerder gezien? Tijdens het rijden in de bomen? Tientallen boze oogjes? Angstig keek ze om. Plotseling zag ze ze overal. Ze zag ze tussen de takken, achter het gras... waar ze ook keek of dat ze haar blikveld keerde. Overal boze oogjes. Ze was omsingeld! Nikara wilde schreeuwen, maar wie zou haar nog horen? De Nara waren bezig met hun stomme draak. Zij speelden ontdekkingsreizigertje in dat kasteel daar, terwijl het echte gevaar hier in de bomen van tak naar tak sprong! Zou je net zien!
— Drakendoders by Garvin Pouw (Page 414 - 415)
Tja, met die ene draak in Skehelendria als enige voorbeeld... Dan weet Nikara niet hoe gevaarlijk echte draken kunnen zijn, als ze (nog) actief zijn...